Voorwoord
Onze tijd wordt een Eucharistische tijd genoemd, omdat met alle ijver gewerkt wordt om de H. Eucharistie het middelpunt te maken van de godsvrucht der gelovigen en de mensen ertoe te brengen geheel hun leven eucharistisch te oriënteren.
Maar een belangrijke factor zou men daarbij miskennen, als men de geestelijke Communie over het hoofd zou zien, of te weinig zou benutten. De geestelijke Communie moet immers dikwijls de sacramentele Communie vervangen. Zij is ook het beste middel om de zo noodzakelijke voorbereiding op de werkelijke Communie met zorg en ijver te doen. Zij is tenslotte na de H. Mis en de sacramentele Communie de voornaamste praktijk om geheel ons dagelijks leven Eucharistisch in te stellen.
Jammer, dat velen nog zo weinig doordrongen zijn van de waarde van de geestelijke Communie. Hen een blik te laten slaan in de schatkamers van deze kleine, eenvoudige, maar onvolprezen oefening, is het doel van dit werkje. Nu wegens het huidige priestertekort meer dan ooit zieken en ook wel gezonden van de H. Communie verstoken blijven, is er reden temeer om nog eens extra te wijzen op het nut van de geestelijke Communie.

De inhoud van dit verhaal is zeer belangrijk. Inmiddels heeft God zijn ijverige en welbekende dienaar Pater Lodders, die het boekje reeds in de dertiger jaren (de 2de druk dateert van 8 december 1938) het licht deed zien, tot Zich geroepen. Moge hij rusten in vrede. Red.

„Kon ik maar meer te Communie gaan!” treurt een moeder, die zo graag met Jezus in haar ziel de belangen van haar gezin bespreekt. Maar de duizend en één zorgen voor man en kinderen nemen heel haar morgen in beslag.

Toen Kardinaal Gerlier nog bisschop was van Tarbes en Lourdes, werd hij eens door Paus Pius XI in audiëntie ontvangen. Bij die gelegenheid vroeg hij de Paus, toe te staan dat de ernstig zieken, die te Lourdes kwamen en niet nuchter konden blijven, iedere dag zouden mogen communiceren zonder nuchter te zijn. Wat een troost zou het immers voor die zieken zijn, op die door Maria zo bevoorrechte plaats zich dagelijks te mogen voeden met het Vlees en Bloed van haar Goddelijke Zoon!
De H. Kerk had (ook reeds vóór het Tweede Vaticaans Concilie) nogal ruime dispensaties toegestaan voor zieken, die niet nuchter kunnen blijven. Mgr. Gerlier had dan ook verwacht dat Paus Pius XI hem terstond met vollerinstemming zou hebben geantwoord, dat hij gaarne deze dispensatie verleende. Maar neen. Tot zijn verwondering kreeg hij iets geheel anders te horen:
„Maar in zo'n geval waardeert men toch eigenlijk niet genoeg de geestelijke Communie. Lees eens wat de H. Alfonsus Maria de Liguorie daarvan zegt”! Treffend woord van de Paus! Ja, de geestelijke H. Communie wordt lang niet genoeg gewaardeerd. Als men beter het genadegeluk besefte, dat een geestelijke H. Communie de ziel schenkt, wat zouden gezonden en zieken zich beijveren dikwijls op geestelijke wijze zich te voeden met de H. Eucharistie.
„Kon ik maar meer te Communie gaan!” klaagt een zakenman, die dagelijks moet verkeren in een wereld vol ergernissen, en zozeer behoefte heeft aan het sterkend Brood der H. Eucharistie.
Kon ik maar meer te Communie gaan!” jammert een zieke, die zich ” zo eenzaam voelt in stil en vaak onbegrepen lijden, en daarom smacht naar het troostend gezelschap van die Ene die alles weet en begrijpt ,wat er in een gepijnigde ziel omgaat.
„Kon ik maar meer te Communie gaan!” verzucht een vrome ziel, die voor haar brandende liefde de dagelijkse H. Communie nog te weinig vindt en die wel heel de dag door met haar eucharistische Jezus zou willen verenigd blijven. Ja, zo zijn er velen die hongeren naar de Hostie, maar zich teleurgesteld voelen, omdat ze niet naar de kerk kunnen gaan. Trachten zij dan door de geestelijke Communie zich schadeloos te stellen? Beseffen ze voldoende, welk een troost en genadeschat zij daarin kunnen vinden? Of geldt ook voor hen dat zacht-verwijtend woord van Pius XI, dat ze de geestelijke Communie niet genoeg waarderen?
Laten we op aanraden van de Paus eens zien, wat de H. Alfonsus leert over de waarde van een geestelijke Communie. Gaan we eerst na, waarin de geestelijke H. Communie bestaat. De H. Alfonsus verwijst ons naar de leer van de H. Thomas van Aquino, welke leer door de Kerkvaders van het Concilie van Trente werd overgenomen.

De geestelijke Communie

Bron: katholieke Stemmen, pater Lodder.


Gebed voor geestelijke communie van de H.Alfonsus-Maria van Liguori:

Mijn Jezus, ik geloof dat Gij in het allerheiligst Sacrament tegenwoordig zijt. Ik bemin U, ik verlang naar U, kom in mijn hart. Ik omhels U en bid U niet toe te laten, dat ik mij ooit van U scheide.

Bron: Groot Gebeden Boek